ای آخـریـن سـلالـۀ زهـــرا تــبـارهـا            ای وارث شکـستـه دل ذوالـفـقـارهـا
بی‌تو چهار فصل دل من خزانی است            چـشـم انـتــظـار آمـدن تـو بــهـارهـا

صدهـا هـزار حـاتـم طـایی گـدایـتـان            هستند ریـزه خـوار شما سفـره دارها
آقای من، خـودم، پـدرم، مـادرم فدات             قـربان خـاک پات، همه جان نثارهـا
وقتی که نیست غیر گنه در بساطمان            جـان می‌دهـیم پـای شـما مـا نـدارها
جمعه به جمعه قلب رئوفت شکسته است            از دست این گدا، نه یک بار، بارها
با هم اگر چه قول و قراری گذاشـتیم            از یـاد بـرده‌ام هـمه قـول و قـرارهـا
یعقوبهای چشم من از دست رفته است            پس کـی تـمام می‌شـود این انتظارها
آقــا فــدای شــال عـــزای مُـحـرّمـت             چشم تو خون شده ز غـم روزگارها
دائـم بـه یـاد عــمـۀ خـود آه می‌کـشی            از ظلم های بی حد آن نــیـزه دارهـا